ฐานะเศรษฐกิจของประเทศไทยหลังสมครามโลกครั้งที่ ๑ ไม่อำนวยให้กองทัพเรือสร้างหรือซื้อเรือที่ต้องการได้ แต่ยังมีความคิดปรารถนาให้มีเรือดำน้ำ ดังจะเห็นได้จากรายงานการดูกิจการทหารเรือต่างประเทศของเสนบดีกระทรวงทหารเรือ พลเรือเอก พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงสีงหวิกรมเกรียงไกร ลงวันที่ ๑๘ กันยายน พ.ศ. ๒๔๗๑ ถวายบังคมกราบทูลพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว มีใจความตอนหนึ่งว่า

"ได้กราบบังคมทูลมาข้างต้นแล้วถึงความเห็นของชาติต่างๆ ในการป้องกันประเทศของตน ในส่วนทหารเรือมีเรื่องเรือดำน้ำเป็นที่เบื้องต้นขึ้นหน้า...ฯลฯ ความต้องการที่การสงครามทางเรือพึงต้องอาศัยเป็นหลักสำคัญสำหรับชาติเล็กนั้น เห็นกันโดยมากว่าเรือดำน้ำ และถัดลงมาก็จำพวกเรือยามฝั่ง...” ทรงถวายความเห็นในรายงานนั้นต่อไปว่า เรือดำน้ำมีประโยชน์ไม่ได้มากในเวลาปกติ นอกจากนั้นมีวิวัฒนาการรวดเร็วกว่าจะถึงเวลาใช้งานจริง ๆ คือยามสงคราม ซึ่งยังอีกนานนัก เรือดำน้ำที่สร้างไว้ก็ล้าสมัย ดังนี้อาจจะเป็นเหตุให้ความคิดในการสร้างเรือดำน้ำในยุคนั้นชลอไว้ก่อน