เป็นเครื่องมือค้นหาทางทัศนะที่สำคัญของเรือดำน้ำ ตั้งแต่สมัยแรก ๆ แต่ในปัจจุบันได้ลดความสำคัญลงอย่างมาก เพราะมีเครื่องมือค้นหาประเภทอื่น ๆ ที่มีประสิทธิภาพสูงกว่าและปกปิดตนเองได้ดีกว่ามาทดแทน อย่างไรก็ตามกล้องตาเรือก็ยังมีความจำเป็นในบางกรณี เช่น เพื่อใช้ในการพิสูจน์ทราบเป้าโดยสายตา เมื่อสถานการณ์ทางยุทธการมีความสับสนมากหรือระบบไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ล้ม โดยเป็นอุปกรณ์การพิสูจน์ทราบสำรอง โดยทั่วไปกล้องตาเรือดำน้ำแบ่งออกเป็น ๒ ชนิดคือ

๑. กล้องตาเรือสำหรับภารกิจการค้นหา (SEARCH OR LOOK OUT PERISCOPE) จะมีขนาดค่อนข้างใหญ่ ขยายภาพได้ในระยะไกล และมีมุมการมองเห็นกว้างคือประมาณ ๓๐ องศา ใช้สำหรับการค้นหาเป้าโดยหากทัศนวิสัยดี สามารถเห็นเป้าเรือรบขนาดเรือคุ้มกันได้ในระยะประมาณ ๗ ไมล์ เรือสินค้าประมาณ ๘ - ๑๐ ไมล์ และเครื่องบินที่บินต่ำประมาณ ๑๐ ไมล์ สำหรับเครื่องบินที่บินสูงกว่า ๖,๐๐๐ ฟุต จะค้นหาได้ยากมาก ซึ่งตามปกติกล้องตาเรือสำหรับภารกิจการค้นหาจะมีสายอากาศเรดาร์และกล้องแสงอินฟราเรดติดตั้งอยู่ด้วย เพื่อเลือกใช้ได้เมื่อยกกล้องตาเรือขึ้นเหนือผิวน้ำ

๒. กล้องตาเรือสำหรับภารกิจการโจมตี (ATTACK PERISCOPE) มีขนาดเล็ก เพื่อมิให้ข้าศึกตรวจพบและมุมการเห็นแคบ ใช้สำหรับหาข้อมูลในการยิงอาวุธตอร์ปิโดเมื่อเข้าต่อตี กล้องตาเรือแบบนี้จะใช้ในระยะเวลาสั้น ๆ กล่าวคือ ประมาณครั้งละ ๖ วินาทีเท่านั้น ในเรือดำน้ำสมัยใหม่มักจะมีอุปกรณ์วัดระยะด้วยแสงเลเซอร์ติดตั้งอยู่ด้วย